مکان­‌یابی نمایندگی­‌های فروش در مدل با خیابان­‌های برابر

اغلب تولیدکنندگان با فروش مستقیم به مصرف­کنندگان درگیر نمی‌­شوند و محصولات خود را از طریق نمایندگی‌­ها و توزیع­‌کنندگان می­‌فروشند. تعیین مکان بهینه و تعداد نمایندگی­‌های فروش برای ارائه خدمات و یا محصول، از مهم­ترین مراحل برنامه‌­ریزی بنگاه­‌ها بوده و از اهمیت زیادی برخوردار است. مد‌‌‌‌ل‌­های مکان‌یابی موجود بر پایه فروض ساده‌­ای نظیر شهر خطی و وجود یک یا دو نمایندگی طرح­‌ریزی شده­‌اند. هدف اصلی این مقاله مدل‌­سازی نظری مکان­‌یابی نمایندگی­‌های فروش و بسط مدل­‌های مکان­‌یابی به روشی است که فروض آن به واقعیات نزدیک‌تر بوده و بتواند شرایط لازم برای انتخاب تعداد بهینه نمایندگی‌­ها و توزیع بهینه مکان آن­ها را فراهم سازد. بدین منظور از مدل چن و ریوردان (2007) و لیجسن و رجیانی(2013) استفاده شده است. نتایج تحقیق حاکی از این است که تعداد بهینه نمایندگی‌­های فروش تابعی از تعداد خیابا‌ن‌­ها، ارزش‌گذاری مصرف­‌کنندگان برای هر واحد کالا، هزینه­‌های حمل­‌ونقل، تعداد مصرف­‌کنندگان واقع در خیابان و هزینه­‌های ایجاد نمایندگی فروش است. براساس نتایج، در صورتی که هزینه­‌های ایجاد نمایندگی فروش نسبتاً بالا و هزینه­‌های حمل­‌ونقل نسبتاً پایین باشد، آنگاه انحصارگر با ایجاد یک نمایندگی فروش در مرکز و چندین نمایندگی فروش در حاشیه­‌های شهر موافقت خواهد کرد. در مقابل، اگر تعداد مصرف­‌کنندگان واقع بر روی هر خیابان نسبتاً کم و تعداد خیابان­‌ها نسبتاً زیاد باشد، آنگاه انحصارگر یک نمایندگی فروش در مرکز شهر ایجاد خواهد کرد.